[ تو همانی ]

مثل برف اول بهار.

مثل هوای بارانی تیر ماه.

مثل بوی چوب سوخته و نور آتش در پاییز.

مثل آفتاب میان سرمای زمستان.

توصیف کردنت خیلی سخت تر از این حرف هاست. 

غیرمنتظره ترین اتفاق قشنگ این روزهایی.

« ... که دلم لک زده لبخندش را »

+ یک عدد از اینا خریداریم. :| مرسی. اه.

پ.ن.: از این حالتا که احساس نیاز می کنی یه چیزی بنویسی ولی هیچی تو مغزت نیست. معمولا هم نزدیک امتحانای ترم یا آزمونا بهش دچار می شم.