[ نت‌های گوشی و پیش‌نویس‌های وبلاگ ]

سوار شد. زل زده بودم به پنجره‌ی مترو. انتظار داشتم ببینمش که نگام می‌کنه. ندیدمش.

داشتم فکر می‌کردم که همیشه همه چی عوض می‌شه و قطعا باید حواسم می‌بود و الان دیگه همچین توجه‌هایی نمی‌بینم.

سرمو برگردوندم و دیدم پشت اون یکی پنجره وایستاده و یه جفت چشم زل زده بهم.

خواستم بگم لب‌خند اون لحظه‌م واقعی بود.

پ.ن.: خوش‌حال باشیم که حالشون خوبه دوستامون.

+ تاریخ شمسی‌ش یادم نیست. دوشنبه‌ی قبل از نیمه‌ی شعبان بود ولی.

++ ده اردی‌بهشت.